Zamieszczone przez
Ilonta
Cześć Dziewczynki!!
Na początek gratulacje dla wszystkich, które zrzuciły te wredne kilogramy i pocieszonko dla tych, co stoją w miejscu. Nie załamujcie się chwilowymi przestojami, dacie radę.
Ostatnio nie miałam czasu na wchodzenie na forum, a wczoraj poszliśmy na piwko z ludźmi z firmy. Niby było fajnie, ale mój Misiek popsuł mi całkowicie humor, a po powrocie do domu dołożyła się babcia. Misiek najpierw się obraził, że pojechałam swoim samochodem, a powinnam siedzieć w domu i czekać, aż łaskawie mnie zawiezie, a potem przysyłał smsy, że miło, że dbam o jego samopoczucie, że się martwi, a ja mam to gdzieś i takie tam. Babcia wystrzeliła, że jako narzeczona powinnam siedzieć w domu i pilnować faceta, bo jeszcze mnie zostawi za wychodzenie ze znajomymi. Dziś nadal jestem wyprowadzona z równowagi i wściekła. Miałam iść na przymierzanie sukien z siostrą, ale straciłam na to ochotę. Sorry, że smęcę, ale musiałam się komuś wygadać.
Buziaki Kochane Chudzielce!!
1Lubią to
LinkBack URL
O LinkBack
Odp: ODCHUDZANIE NA ZAWOŁANIE- pomocy!
Gdyby nie wsparcie bliskich to pewnie nie dałabym rady . Po tej chorobie jak i tej drugiej trzeba ciągle na siebie uważać żeby nie wrócić do tego . Dlatego jak oświadczyłam rodzince i chłopowi, że chcę dietkować wykład miałam ze 2 godz. i mnie pilnują jak mało kiedy . Trochę źle czuję sie z tą kontrolą ale sama sobie zasłużyłam
po tych chorobach, to niestety tak jest, ze do konca zycia jest sie bulimiczka czy anorektyczka i na prawde latwo wrocic do nich..dlatego rozumiem twoja rodzine, ze sie martwi o ciebie, u mojej kuzynki kazdy spadek wagi rodzi przerazenie w oczach rodziny..tak niewiele brakowalo do tragedii, kochamy ja wszsycy i dlatego tak sie boimy
kobitko nie przejmuj sie, powiem tak
