Zawziete po 40-tce- Wirtualna Grupa Wsparcia

[maniusia72]

wczoraj pisałam do was z telefonu i pustka się pojawiła, a pisałam , że jestem u fryzjera. Obciełam się na krótko i czuję się świetnie nazbieralam komplementów i od mojego Sucharka tez

[maniusia72]

Aga miałas rację ta nadwyżka spadła, znów jest 74, no ale w dól nie leci

[maniusia72]

za tydzień idę na 18-tkę, za dwa na komunię , musze być silna !

[kasiaogrodniczka]

Kiedy planujesz zakończenie wo Maniusiu?

Gesendet von meinem SM-A510F mit Tapatalk

[maniusia72]

Kasiu chcę pociągnąć do końca , czyli 42 dni, żeby były jak najlepsze skutki lecznicze, ale na tym etapie, dziś jest 25 dzień, jak poczuje, że coś jest nie tak, tzn żle się czuję - wychodze. Na razie większych skutków zdrowotnych nie odczuwam, tzn, poprawiła mi sie cera i stan włosów, znikł celulit, lepiej śpię i nie kaszlę rano, choc dziś znów mnie złapało, oby to nie był nawrót, tylko jednorazowa sprawa

[sabinka57]

Maniusiu pięknie ci idzie Mam nadzieję że uda ci się przejść cały cykl czyli 42 dni, ciekawa jestem twojej nowej fryzurki, może wrzucisz tutaj chociaż na chwilę albo na fb
Co do odmawiania to ja w towarzystwie potrafię odmówić bez problemu kolejnego ciasta czy kotleta, najgorzej, że nie potrafię odmówić sama sobie

[sabinka57]

Bbaju no w bardzo słusznym wieku jest już twój piesiurek, mam nadzieję, że uda mu się jeszcze być w jeszcze bardziej słusznym dużo siły życzę i pieskowi i wam.
Agnieszko a gdzie to ty się znowu wybrałaś? czy mnie coś umknęło czy po prostu nie pisałaś? Tak czy owak życzę udanego wyjazdu
I wieku jeszcze komplementów od męża
Mój J. jest mało wylewny i rzadko mnie komplementuje

[bbaaja]

Nasz dziadek korek ma sie lepiej...grzeje sie na sloneczku a teraz spi..

[sabinka57]

Agnieszko rzeczywiście pisałaś o chorobie siostry męża ale ja zbytnio byłam skupiona na swoich " problemach"
Życzę powrotu do zdrowia twojej szwagierce i żeby wszystko dobrze się skończyło.
Bbaju cieszy lepsze samopoczucie twojego zwierzaczka

[kasiaogrodniczka]

Dzien dobry sobotnie!



Agnieszko...niezbyt wesoly ten twoj wyjazd...no ale co robic...takie zycie... Mam nadzieje, ze op u szwagierki przeszla dobrze i wkrotce wroci do zdrowia. Wczoraj spotkalam sie z moja kolazanka, ktora rak aatakowal juz dwa razy...ma usuniete wszystkie atrybuty kobiecosci ale jest dla mnie wzorem radzenia sobie w takich sytuacjach. No i jest dalej pelna sil. Oby u u siostry twego meza tak bylo...

Ale..ale...co z nasza watkowa rekonwalescentka? Krysiu? czy ty jestes juz w domu?.... Czemu nie piszesz...jestes chyba na chorobowym? Zle sie czujesz? Odezwij sie kochana...

Maniusiu- mimo, ze roznimy sie w niektorych kwestiach dotyczacych diety...szanuje twoja decyzje i goraco ci sekunduje, zebys osiagnela to co zaplanowalas. No i zeby wyniki twego samozaparcia przyniosly oczekiwane przez ciebie efekty.
Ja podobnie jak ty, a przeciwnie do Sabinki, najbardziej zdyscyplinowana jestem gdy jem samotnie, w towarzystwie trudno mi odmowic i zwykle to co dostaje sie do jedzenia przy okazjach biesiadnych bardziej mnie pociaga, niz to co zrobie sobie sama.
Chociaz mam oczywiscie tez momenty, ze nie moge odejsc od wlasnej lodowki. Szczegolnie gdy lezy tam jaks sucha polska kielbaska lub dobry francuski serek. Moim punktem zapalnym sa tez orzechy. Nie moge przestac ich jesc gdy widze je w miseczce na stole. Staram sie wiec ich nie stawiac, tylko biore garsc i chowam opakowanie do szafki. No ale nie zawsze mi sie to udaje.

Tak czy owak odstepstwa od diety traktuje jako "pokarm dla duszy" i pozwalam sobie na nie, zeby nie odbierac sobie dodatkowo radosci zycia. W jednych tygodniach mam z tym wiekszy problem, zeby to byly tylko odstepstwa... a w innych udaje mi sie to bez trudnosci.
Ot, pewnie te hormony daja tutaj o sobie znac.
Sabinko-przestalam jednak jesc takie rzeczy jak kawalek ciasta, czy pic szklanke piwa na ogrodzie z poczuciem winy oraz rzucac sie na kolejne rygorystyczne diety...bo wiem, ze to u mnie prowadzi do nikad.

Moja waga dzisiaj jest prawie taka sama jak przed tygodniem ...widze, ze ten styl jedzenia jaki obralam- nie prowadzi do wielkich spadkow ale tez i nie powoduje wzrostow. Cieszy mnie to, bo uwazam, ze dosc mam w mym zyciu codziennym innych powodow do trosk.

Glownie sa to sprawy mych dzieci. Opowiem wam o nich wiecej, gdy sie spotkamy. Jeden duzy kamien spadnie mi chyba wkrotce z serca, bo wyglada na to, ze nasz Radek znalazl wreszcie prace -w poniedzialek ma podpisac umowe. Skoncza sie wiec awantury w domu o jego spanie do poludnia i granie cale dnie do poznej nocy na komputerze. No, ale dalej martwi nas jego niechec do szukania partnerki i zycia praktycznie z dnia na dzien bez celu i pragnien...

Alek jest juz w Krakowie. Byl bardzo nerwowy przed wyjazdem. Ten pierwszy tydzien tam na miejscu, w nowej pracy, tez nas sporo stresu kosztowal. Caly tydzien szukal mieszkania i dzieka Bogu cos znalazl. Moze dzisiaj uda mu sie podpisac umowe i przeprowadzic z hostelu...

A ja bylam w miedzyczasie na rozmowie kwalifikacyjnej o swietna prace, w tzw biurze dla seniorow. Obudziala sie we mnie nadzieja, ze wreszcie znalazlam to czego szukalam... Niestety-zdecydowano sie na innego kandydata. Wczoraj po dwoch tygodniach czekania zadzwonilam i dowiedzialam si o tym. A taka mialam nadzieje,ze napisze- Hurra mam wreszcie prace o jakiej marzylam!
No ale nic z tego. Trzeba bedzie dalej szukac i zyc w tej niepewnosci jutra.

Tutaj gdzie jestem mam rozmowe 23 maja- sprobuje wtedy zapytac o szanse przejecia, ale jak narazie to nie widze zeby byla taka mozliwosc. Ale tez i nic nie jest jak dotad w tej materii wykluczone. Zatem zobaczymy. Praca jest nudna i ponizej mych kwalifikacji ale za to siedzaca i spokojna, a to tez sie przeciez liczy-co nie?

I tak to sie kreci...

Dzis leniwa sobota. A jutro u nas Dzien Matki. Przyjechala corcia i pewnie pojdziemy wszyscy na obiadek do restauracji z tej okazji.

Milego weekendu!