Zawziete po 40-tce- Wirtualna Grupa Wsparcia

[Beverly]

a nas dziś PanBócek skierował do fajnego miejsca na mszę rano.....miałyśmy zamiar isć do takiej kapliczki co to ją wczoraj obczaiłyśmy, ale nie chciało nam się iść przez osiedle tylko szłyśmy inną drogą i jeszcze szukając skrótu zahaczyłyśmy faceta czy jest jakiś skrót. a pan mówi, że tu obok jest kapliczka, bo siostry urszulanki tu mają dom. i faktycznie cudna msza taka rodzinna, w sumie 14 osób z nami i z księdzem licząc...przemiło świątecznie......
a jutro wracamy już do domu
ale dziś i basen i siłka zaliczone. i spacery codziennie też....cudnie się z tym czuję. chyba zacznę szukać kogoś kto przygarnie kropka na kartę multisport. muszę przyjaciółkę podpytać

[marti38]

Bev, ja mam multisport tylko drogi jak diabli bo pełna odpłatność. Przy dużej aktywności się opłaca.

Za mną cudny dzień, było naprawdę wspaniałe. Dusia ucieszona z porannej wizyty, potem obiad z treściami, którzy posiedzieli właściwie cały dzień. Przyszedł też Boguś, przyjaciel Olka, dzieciak któremu od lat pomagamy po tym, jak w wieku 16 lat porzucili go rodzice. Trochę z nami mieszkał, teraz już od kilku lat mieszka sam, ale jest dla nas jak przyszywane dziecko. Spędziliśmy razem naprawdę super dzień. Tesciowie już pojechali, pojechałam po Klaudie do szpitala, żeby nie musiała jeździć zmęczona po ciężkim dyżurze świąteczną komunikacja miejska i teraz mam relaks :-)
Mam nadzieję, że Wasz świąteczny dzień minął równie przyjemnie.

[krysiapysia]

No i co, gdzie ta kawka?

herbatka.jpg

[krysiapysia]

Witajcie
Święta powoli mijają. U nas to taki niespieszny czas z najbliższymi. Dzisiaj trochę chłodniej, ale postaram się nieco pospacerować. Ach jak by mi się teraz chciało morza!

Beverly, małe kapliczki też lubię, więc wcale się nie dziwię, ze tak wam przypasowała.

Kaniu, dziękujemy za życzenia .

[TinnGO]

Mam nadzieję, że Wasz świąteczny dzień minął równie przyjemnie.

Przyjemnie było ale suto i słodko i waga nie teges.Już się zapomniałam odchudzać???? JAK to się robi. Taką miałam fajna zimę pod tym względem, ale nastały lody i święta i winko.Ponad dwa kilo zwyżki.
Pobyt z rodziną cudny, ale spanie w jednym pokoju z siostrą , Jasiem i na twardym rozkładanym łóżku to nie jest szczyt marzeń.
Szwagier terroryzuje otoczenie , głównie żonę tekstami typu to moja ostatnia Wielkanoc , więc ugotuj mi drugi żurek taki jak ty robisz bo do tamtego dodali pieczarek, a ja grzybów hodowanych na "gównie" nie będę jadł. No trudny to jest człowiek w dodatku sprawił przykrość siostrzenicy i jej mężowi, którzy przywieźli produkty i starali się matkę z jednej potrawy odciążyć i ten żurek sporządzili.

Beverly, małe kapliczki też lubię, więc wcale się nie dziwię, ze tak wam przypasowała.

Ja osobiście najmilej wspominam msze jakie były odprawiane podczas mojego wyjazdu-pielgrzymki z siostrą na kanonizację Jana Pawła II.W kwietniu 2014 r , przed niedzielą Miłosierdzia Bożego pojechałyśmy do Włoch autokarem . Jest u nas takie biuro podróży , które specjalizuje sie w organizowaniu pielgrzymek.Dla naszej rodziny to był ciężki czas bo wtedy u Ali stwierdzono nowotwór układu limfatycznego i była ona w trakcie chemioterapii, wybiedzona, bledziuteńka, z wychodzącymi włoskami.Moja siostra, która bardzo kocha swoją pierwszą wnusię, a Jaś się dopiero co urodził była strasznie załamana.Trasa naszej pielgrzymki była tak ułożona, że najpierw wyjechaliśmy wzdłuż wschodniego wybrzeża Włoch nad Adriatykiem do San Giowanni Rotondo do Ojca Pio(siostra szczególnie lubi tego świętego) i poprzez miejsca typu Neapol, Sanktuarium Świętego Oblicza i jeszcze kilka miejsc np Asyż docieraliśmy do Rzymu na kanonizację od strony odwrotnej niż większość z tych 800 tys uczestników.Mieliśmy w autokarze strasznie energicznego młodego księdza i przeuroczą taka osadzoną we współczesności siostrę niehabitową .Większoś autokaru stanowili parafianie tego księdza, bardzo fajni ludzie .Codziennie była w jakichś nietypowych okolicznosciach zorganizowana msza.Raz w katakumbach pierwszych chrześcijan, raz w bazylice Ojca Pio, a to w zarezerwowanej dla nas kaplicy w podziemiach katedry Św. Marka w Wenecji. Ksiądz nie zawsze wygłaszał długa homilię.
Ale największym przeżyciem dla mnie była niedziela kanonizacji gdzie wciśnięci w tłum posuwający sie ku placowi Sw Piotra zostaliśmy porozdzielani i pogubiliśmy się na ulicach Rzymu i Watykanu.
Nam z siostrą udało się na tyle mocno trzymać za ręce, że byłyśmy razem, ale młodszą i silniejsza część grupy z księdzem stracilłyśmy z oczu.
To było do przewidzenia i było ustalone miejsce zbiórki po uroczystościach takie charakterystyczne chyba to było przy Ratuszu.Ale msza była przez radio słuchana, akurat byłyśmy za daleko od tele bimów.No ale wielu z nas nie miało szans na komunię.Poprosiliśmy księdza o zaradzenie Ten się zafrasował bo rozdawał komunikanty swoim i wszystkim okoliczny do ostatniego opłatka i nie miał. No ale nas zdromadził tak z 10 osób w swoim pokoju hotelowym i odprawił najkrótszą w moim życiu mszę z najkrótszą homilią-modlitwą i rozdał w komunii świeżo konsekrowane opłatki. Takiego poczucia wspólnoty jak wtedy na tym asfalcie gdzie nawzajem sobie ludzie użyczali czegoś do siedzenia, picia, radia i telefony z transmisjami mszy kładli dla innych w centralnych miejscach i później ta msza w ścisku kilkunastu osób wcisniętych do jednoosobowego pokoju hotelowego została w moich wspomnieniach jako taki wielki , nietypowy ale bardzo szczęśliwy dzień.

[Beverly]

ja to kochałam msze polowe, jak w harcerstwie robiliśmy. mieliśmy zbudowany własnymi ręcami ołtarz i ksiądz do nas przyjeżdżał.....fajnie było....
a teraz, uwaga, będę się chwalić:
[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]
i zgadujcie co śpiewam ja i która to ja Marti, bez podpowiedzi aha, o tej karcie to pogadamy jak się spotkamy....a kropka to ty możesz ewentualnie obcego przygarnąć?

[krysiapysia]

Tereniu, bardzo fajne wspomnienie. Taką wycieczkę też bym chętnie odbyła. I cieszę się, że święta, mimo ciasnoty, tak wam się rodzinnie udały. Nie musi być wcale długo, ważne, żeby w tych najważniejszych chwilach razem.

Beverly, no to masz tu u nas chyba dwie pokrewne dusze. Kasię, która kochała i kocha harcerstwo oraz Agnieszkę, która uwielbiała i uwielbia śpiew. Natomiast nie mam szans, żeby Cię rozpoznać, ponieważ nie mam pojęcia, jak możesz wyglądać. Ewentualnie można spróbować na podstawie wagi, którą podałaś. Stawiam na którąś z dziewczyn w tylnych rzędach, w bordowym stroju po prawej .

[Beverly]

czyjej prawej? bo reszta to jesteś blisko

[maniusia72]

Czy ty śpiewasz solo- blondynka w bordowym?

[maniusia72]

Ten sam błąd napisałam najdłuższy post w swoim życiu i poleciał w kosmos, no to już nie dziś go powtórzę