Zmienianie swojego życia dzięki sile codziennych, małych wyborów.

[pani_sowa]

Molly, wpadam z wizytą po urlopie
Wymień wagę jak Ci tak szaleje, albo... odstaw w kąt i sięgnij po miarę krawiecką i porównuj tylko obwody.

Siłowni i ćwiczenia nie ma się co wstydzić, każdy pracuje tam dla siebie, na swoje lepsze ciało i komfort życia. Prawie nie zdarza się, żeby ktoś interesował się wyglądem innych, chyba że np. laska spodoba się facetowi albo ktoś doświadczony przyuważy, że coś się robi źle i pomoże skorygować. W jednym i drugim przypadku to tylko na plus My grubasi, o ile w ogóle ktoś nas zauważy, jesteśmy doceniani za to, że walczymy o lepsze jutro!! Jak to tylko kwestia wstydu to pokonaj strach i walcz!!

[molly89]

Pani Sowo, kiedyś chyba bardziej stresowały mnie takie wahania wagi. Teraz jakoś odpuszczam. Ważę się prawie codziennie, ale bardziej z jakiegoś nawyku. Potrzebuję rano zobaczyć ile naprawdę ważę, żeby nie mieć złudzeń. Łatwiej wtedy o motywację. Co do wymiarów, to podziwiam ludzi, którzy potrafią je mierzyć. U mnie jest zawsze inny wynik. Może nie umiem się mierzyć w dokładnie tych samych miejscach.

Postanowiłam, że na siłownię zacznę chodzić od czerwca, bo od wtedy będę miała kartę multisport. Gdybym chciała dostać ją w maju, to musiałabym zgłosić się pod koniec kwietnia, a przegapiłam moment. Maj wykorzystam na ćwiczenia w domu i poprawianie kondycji, żeby potem nie zdechnąć na siłowni po 5 minutach.

[pani_sowa]

Molly, rozumiem, że chcesz się ważyć i wiedzieć na czym stoisz, ale jak ta waga waży jak waży to w końcu i tak nie wiesz
Powodzenia z ćwiczeniami

[molly89]

Waha się w granicach kilograma, więc w sumie nie tak, że nie wiem. Co do grama to raczej wiedzieć nie muszę. Grunt, by tendencja spadkowa była zachowana. Ważyłam się też u koleżanki na jej wadze, żeby porównać czy moja w ogóle dobrze działa - żeby nie okazało się potem, że ważę 10 kg więcej niż sądziłam. No ale waga się zgadza z moją. Nie wiem czy to dobrze, ale zawsze mogło być gorzej. Teraz i tak nie mam apetytu ani ochoty na nic, więc raczej nie przytyję od powietrza - stopniowo będzie lepiej.

[dolinalotosu]

uściski zostawiam
dasz rade pokonać ten trudny etap
wierzę w to

[molly89]

Jakoś będę musiała dać radę, ale szczerze mówiąc pierwszy raz w życiu mam ochotę po prostu się poddać. Jeśli to przeżyję, to już chyba wszystko zniosę.

[dolinalotosu]

dasz radę Molly!!

przypomniało mi się,ze ja na tym etapie co Ty teraz pisałam coś ala pametnik
takie wywalanie z siebie - czytanie tego jakoś mi pomagało

jakie masz plany na dziś??

i jedz a nie głoduj, bo przemiana materii Ci siądzie i bedziesz potem tyła na listku sałaty przysłowiowym

uściski!

[dearie]

Samopoczucie bardzo kiepsko. Życie mi się rozsypało i nie wiem jak je poskładać.

a Ty w ogóle chcesz swoje życie poskładać? CO z tym psychologiem do którego chodziłaś?

[ladymama]

Hej Molly. Wszystko pomalutku Ci się poukłada, daj sobie czas. Pozdrawiam cieplutko.

[molly89]

Do psychologa chodzę nadal.

Co do głodówek, to zdecydowanie nie głoduję. Wiem już po poprzednich dietach, że to się źle kończy. Po prostu muszę się zmuszać, żeby jeść cokolwiek, więc nie ciągnie mnie do niezdrowego jedzenia. Pilnuję, by nie jeść za mało kalorii i by dostarczać je z dobrych, wartościowych źródeł, a nie ze śmieciowego jedzenia.

Planów na dziś nie mam. Nie chcę mi się wychodzić do ludzi, nie mam na to siły. Codziennie zmuszam się, żeby iść do pracy. Zmuszam się, by tę pracę jako tako wykonywać i by rozmawiać w niej ze wszystkimi, z którymi powinnam porozmawiać. Ostatnio często spotykałam się ze znajomymi i rodziną. Dziś mam dość. Ludzie nie mają za bardzo wyobraźni. Wkurza mnie to, gdy słyszę te wszystkie "dobre rady" typu: załóż sobie konto na portalu randkowym. Uważają, że skoro on okazał się dupkiem, to nie powinnam przeżywać żadnej żałoby, tylko błyskawicznie się pozbierać jakby ostatnie kilkanaście lat nie istniało. Może potrzebowałabym jakiejś terapii wstrząsowej, gdybym rzeczywiście zamknęła się w domu, olała pracę, nie jadła, nie spała itp. Ale ja się STARAM. Niczego nie zawalam, nie unikam ludzi, nie duszę niczego w sobie, dbam o siebie. Byłam u kosmetyczki, na paznokciach, sama w kinie, u fryzjera, na masażu i kilka innych. Dlatego scyzoryk mi się w kieszeni otwiera jak słyszę rady, że "nie powinnam się już przejmować, tylko zająć się swoim życiem". A co niby innego robię? Właśnie zajmuję się swoim życiem, tylko to nie jest tak, że to obecnie cokolwiek daje. W efekcie unikam tego typu ludzi, bo nie chce mi się ich słuchać.