Herbatka z imbirem i kropla miodu

[tifanka]

Zapraszam serdecznie do siebie wszystkich, ktorzy chca podzielic sie i posluchac innych.
Jest tyle wspanialych tematow...
Codziennosc przynosi rozsterki i klopoty, - zostawmy je na chwile.
Cos czego nie udalo sie rozwiazac dzisiaj, rozwiaze sie jutro.
Trzeba tylko w to wierzyc, ale i miec te mozliwosc -doladowania swoich akumulatorow.
A co bardziej potrafi ukoi dusze, jak nie rozmowa.

Gdzie by nie nastawic ucha -narzekania, tragedie, nieporozumienia, klopoty...
Nie chce sie wlanczac telewizora. We wszystkich mediach, przewaza - przemoc, podstep, gwalt...
Zle wiesci rodza w nas strach i nieufnosc.
Budujemy swoje wlasne gniazda, w ktorych chcemy sie schowac i uchronic przed zewnetrznym swiatem.
Nie zawsze nam sie to udaje... - bywamy zawiedzieni... -zdziwieni wlasna bezradnoscia...
A jestesmy tylko ludzmi. Niejednokrotnie nie mamy szans obrony przed tym nawalem spraw nas otaczajacych...itd. itd.
Czas umyka przez palce.
Nagle stajemy przed lustrem i widzimy siebie, nie siebie - co sie stalo? czy to ja???

Podarujmy sobie na codzien odrobine luksusu.
Pokochajmy siebie, takimi jakimi jestesmy.
Patrzmy na siebie krytycznym okiem, jak prawdziwy przyjaciel i zmieniajmy w sobie to co nam sie nie podoba.
Krok po kroku, mozna dojsc do celu.
Dobrze tez wiedziec ze droga, ktora do niego prowadzi jest najcenniejszym darem.
A kiedy sie go osiagnie, nalezy wytyczyc sobie nowy cel.

---------- Wiadomość dodana o 17:25 ---------- Poprzednia wiadomość dodana o 10:06 ----------

No moze zaczelam zbyt powaznie i ogolnikowo, dlatego nikt nie ma ochoty tu przysiasc i pogadac.
To ja moze zdradze przepis na moja herbatke;

Zielona herbate (najlepiej lisciasta) wsypuje do litrowego dzbanuszka i zalewam zogotowana (nie wrzaca) woda.
Dzbanek stawiam na podstawce ze swieczka, ktora podgrzewa i tym samym zaparza herbate.
Do pierwszej filizaneczki wsypuje lyzeczke brazowego cukru, zalewam jeszcze niezbyt uparzona herbata - cukru nie mieszam, aby slodycz zostala w ostatnim lyku.
Nastepna filizanka ma juz wieksza moc i wtedy dodaje lyzeczke imbiru z miodem, ktory wystarcza do nastepnej jestcte filizanki.
Imbir z miodem przechowuje gotowy w sloiczku.
Kupuje duzy korzen, obieram ze skorki, zcieram na grobej tarce i wrzucam do sloika, nastepnie dodaje miodu (wedlog wlasnego uznania).
Imbir puszcza sok, ktory wraz z miodem jest pyszny.

Do herbatki mozna podac mleka, jak ktos lubi.
Wtedy jest to uzdrawiajaca herbata z imbirem (wg. prof. Tombaka)

A - i jeszcze wazne, aby herbata nie byla zbyt mocna, bo wtedy jest cierpka, - no chyba ze sie ja pije bez niczego i lubi.

[izabelllka]

Witaj u siebie
Pomysł na herbatkę jest przedni Nie robiłam nigdy imbiru z miodem ale na pewno spróbuję

Pokochajmy siebie, takimi jakimi jestesmy.

Bardzo mądre słowa ale jakże trudne do wykonania
Buziaki.............

PS> Będę tu zaglądać

[Annakos]

Witam serdecznie

Tifanko, jak tu pokochać to coś, o widzę w lustrze? Celnie napisałaś, że nie wiadomo kiedy zamiast mnie, w lustrze ukazuje się to coś, za każdym razem... I za każdym razem aż boli zawód,że to nie ja, to coś nawet nie jest do mnie podobne. Mam nadzieje,że kiedyś dostrzegę odrobinę choć siebie tam;(

A ta herbatka, już sam opis smakowity. Jutro zrobię, bo imbir mam ale nie lubię go osobiści. Słyszała jednak o herbatce z nim, teraz jednak na pewno wypróbuję
A piłyście dziewczyny nalewkę imbirową????? Powalająco pyszna!)

[kajka38]

na herbatkę przyszłam .................................................. ...............................

[tifanka]

Ale mila niespodzianka WITAM Was dziewczyny bardzo serdecznie.

Bylam juz na spacerze z psem. W i o s n a idzie. Poczulam ja w nozdrzach i lapczywie wdychalam.
Chodze na taka szeroka sciezke miedzy ogrodami a cmentarzem.
Sciezka jest z obu stron ogrodzona, wiec Lesio moze biegac dowoli.
Mowie Wam istny raj w centrum wielkiego miasta.

Dziewczyny z tym pokochaniem siebie, to wbrew pozorom nie taka trodna rzecz.
Uwierzcie mi, jezeli sie czegos pragnie - to przyjdzie...
Wszystko zalezy od nas samych.
Ja swego czasu naczytalam sie wiele madrych ksiazek i nic nie potrafilam z tym zrobic.
Baaaardzo dlugo zylam w przekonaniu: ze jestem nieszczesliwa, naznaczona przez zly los i juz nic dobrego nie moze mi sie zdarzyc.
Moze zabrzmi teraz troche dramatycznie, ale znalazlam sie na psychicznym dnie.
Mialam tylko dwa wyjscia: albo tam zostac, albo odbic sie.
Odbilam sie i to bardzo mocno!!!
Tak!!! nie bylo to latwe, ale warte.
Moje zycie sie odmienilo i to diametralnie.
Jestem bardzo szczesliwa, mimo paru rzeczy, ktore jeszcze musze zmienic i zmieniam.
Mam cel do ktorego daze i uwierzcie mi "zrzucenie paru kg." to nie najwazniejszy cel w zyciu, ale powinien byc priorytetem, poniewaz nadwada to chore cialo i dusza.

[Annakos]

W jaki sposób tę dusze odbiłaś od dna?????
Kajka - jak juz sobie siedzimy na tej herbatce to powiedz mi jak Ty zrobiłaś ten suwaczek, że tak mało pokazuje? O wytrwałość mi chodzi

[tifanka]

Ano -najpierw przeprowadzilam z soba bardzo powazna rozmowe.
Zapisalam sobie na kartce wszystkie moje za i przeciw.
Oczywiscie te wszystkie madrosci o ktorych kiedys wyczytalam, wprowadzilam w zycie.
I stwierdzilam ze czas wziasc sie do roboty.
A zaczelam tak mniejwiecej piec lat temu.

Moim problemem nie byla w pierwszym rzedzie nadwaga, tylko samotnosc.
Tu na obczyznie, gdzie sie znalazlam przed 20-tu laty, musialam borykac sie sama z wszystkimi problemami.
Stworzyly tak wysoka i nie do przebycia gore, ze nie umialam sobie juz z tym poradzic.

[anila58]

Witam tifanko i inne dziewczyny przy herbatce( ja przy kawie... czy to baaardzo źle?). Mam podobny problem jak tifanka i może też inne dziewczyny tu piszące. Przytłaczające problemy, rzeczywistość z którą nie potrafiłam się zmierzyć mimo " naczytania się" różnych mądrych i brak siły, silnej woli, motywacji i czego tam jeszcze. I nie moge powiedzieć aby m się z tym uporała. Przytycie w ciągu paru lat ponad 10 kg było chyba wyrazem mojej bezsilności w zderzeniu z problemami jakie mnie spotkały. Do tego doszły problemy hormonalne zwyczajne w moim wieku ( nie wiem w jakim wieku Wy jestescie i być może jestem tu jedynym dinozaurem). Ale taka się nie czuje absolutnie. Powiem więcej, czuje się młodo, mam stosunkowo młode dzieci ( wiwat późne macierzyństwo), pracuję z ludźmi młodszymi i znacznie młodszymi od siebie, że czasem zastanawiam sie czy aby nie zachowuję się niepoważnie do swego wieku. Ha! Dlatego tez chciałabym wygladać adekwatnie do tego jak o sobie myślę.
To jedno, drugie to czuć się dobrze i mieć energię do życia.
Idzie wiosna.... też to czuję, choć nie spaceruję z psem, bo mój kot wyprowadza sie sam.
Pytanie do wszystkich pań tu obecnych J A K się zmotywować do ćwiczeń i diety. Jak porzucić ukochane mięsko i, tak, tak, słodycze.
Tifanko, nie potrafiłam znaleźć twojego bloga. Może jakiś link? Pozdrawiam wszystkie dziewczyny serdecznie znad komutera gdzie mimo niedzieli niestety pracuję. To kolejny problem - praca totalnie siedząca.

[tifanka]

Witam Cie Anila. No to super ze tu jestes.
Ja tez jestem tu jeszcze stosunkowo nowa i cieszy mnie kazda reakcja i zainteresowanie.
Mam tez pare problemow z szukaniem, zakladaniem itd. ale codziennie robie krok do przodu i dziewczyny sa tu bardzo pomocne.
Np. dzieki Izabelce jestem tu, bo mi podsunela pomysl zalozenia wlasnego domku.
A moj blog to mozesz chyba znalezc wchodzac na moj profil, ale nie jestem pewna.
OCZYSZCZANIE - droga do odmlodzenia. To moj blog.
Napewno nie jestes tu dinozaurem, chyba ja nim jestem mam 60 lat, ale jak juz gdzies tam pisalam - uwazam ze to jakas pomylka, albo nieporozumienie.

PS.
Nie szkodzi ze przy kawie, ale jak chcesz sie zdrowo trzymac to lepiej ja pic sporadycznie.

Sprawdzilam wlasnie ze mozna bardzo prosto wejsc na bloga. Kliknij w tifanka, otworzy Ci sie okienko i wchodzisz gdzie chcesz.

[anila58]

Witam, też tak mam. Zdecydowanie! Mam nadzieje, że jakoś odnajdę Twojego bloga a ty go będziesz kontunuować.Sama będę wpadać na form często, bo i tak pracuję przy komuterze, więc w ramach przerwy w pracy ... chyc i już jestem. Zauważyłam, że bardzo pomagają mi przykłady innych dziewczyn, słowa wsparcia itd. Jestem w domu sama w męskim towarzystwie, pracuje też z 3 facetami, po prostu nie mam do kogo zagadać o problemach np z samopoczuciem czy wagą. A do koleżanek to trzeba by było iść, gdzieś się spotkać a na to mam naprawdę mało czasu, bo od lat jestem głównym żywicielem rodziny i dużo pracuję.